از آنجا که کشور ما به لحاظ اقتصادی در حال وارد شدن به شرایط جدیدی در ماه‌های آینده است، ضرورت دارد بایسته‌های شرایط جدید به درستی فهم و به نحو مقتضی عملیاتی شود تا میزان انطباق افکار عمومی با شرایطی که در حال رقم خوردن هست هر چه بیشتر مناسب‌تر شود. برای این منظور می‌توان به ذکر چند نکته بسنده کرد؛ 
نکته اول: تجربه طولانی تحریم ایران در اقتصاد، تا حدودی فعالان اقتصادی و توده مردم را نسبت به تحریم کم یا بدون حساسیت کرده است که این امر می‌تواند پیامدهای زیانباری را برای کشور داشته باشد. درست است که در مقابله با تحریم‌های اقتصادی اقداماتی از سوی مسئولان کشور به عمل می‌آید، اما به این بدان معنا نیست که تحریم‌های اقتصادی پیامدهای زیانبار و منفی برای اقتصاد کشور نداشته باشد.
نباید چنین باشد که چون ما برای چندین دهه مشمول تحریم بوده‌ایم، نسبت به پیامدهای آن نوعی واکسینه شده باشیم و به عبارت دیگر با عادت کردن به یک امری که در گذر زمان بر ما حاکم بوده است حساسیت‌های خودمان را نسبت به نقش و پیامدهای مخرب تحریم از دست بدهیم.
نکته دوم: آن است که معمولاً دولت‌ها و نظام‌های سیاسی به واسطه ضرورت جلوگیری از نوعی نگرانی در مردم و فعالان اقتصادی در نمایش واکنش‌ها و بیان مطالب در خصوص تحریم به نوعی احتیاط تمکین کرده‌اند و در نتیجه آنچه را که باید و ضرورت دارد در اختیار مردم نگذاشته‌اند که مبادا نگرانی ناشی از آن موقعیت‌های سخت، نوعی دستپاچگی و گرفتاری در جامعه ایجاد کند. این رویه‌ای بوده است که در گذشته حاکم بوده است.
نکته سوم: عقل حکم می‌کند وقتی از مردم انتظاراتی داریم آن‌ها را نسبت به مسائلی که وارد آن خواهند شد واقف کنیم، تا آن‌ها با ایجاد آمادگی در خود مطابق انتظاراتی که در دوران تحریم از آن‌ها داریم، عمل بکنند.
واضح است که وقوف نداشتن مردم بر چگونگی شرایطی که در حال رقم خوردن است نمی‌تواند آن‌ها را در این حال برای مقاومت بایسته و اقدامات شایسته، آماده کند. 
با توجه به نکات سه گانه مذکور، به نظر می‌آید از اصلی‌ترین تکالیف مسئولان کشور و قوا در سطوح مختلف، واقف کردن مردم به آنچه که در حال رقم خوردن است و تشریح چگونگی‌های اقدامات اقتصادی و تکیه بر داشته‌های داخلی کشور در چارچوب شرایط موجود است. مسئولان باید در فرصت‌های مقتضی نسبت به آگاه سازی افکار عمومی مبادرت کنند و اجازه بدهند تا مردم با توجه به شرایط تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی که در کشور حاکم شده، بتوانند با آمادگی بیشتری برای مقابله با این وضعیت تصمیم گیری و خودشان را به ساز و برگ‌های مقاومت مجهز کنند.
همراهی مردم در حالی که وقوف کامل نسبت به سیاست‌های بلندمدت تحمیل شده بر اقتصاد کشور دارند عبور از این گذر سخت را برای مسئولان راحت‌تر و آن‌ها را در اتخاذ تدابیر مناسب یاری خواهد کرد. به همان نسبت هرگونه کم کاری و یا احتیاط بی جا، در این ارتباط می‌تواند از عمق مقاومت و اقدامات ضروری مردم کم کند و تاوان این کم شدن مقاومت‌ها می‌تواند در مواردی حتی کمتر از هزینه‌های برخی از تحریم‌ها نباشد.